Strætó..

Ég var ótrúlega sátt við að taka strætóinn hérna fyrst, þurfti þó að kyngja þessu „ég tek ekki strætó“ statementi. Bílstjórarnir hérna eru ótrúlega aggressívir, keyra mjög hratt og þurfa oftar en ekki að negla niður til að koma í veg fyrir árekstur við umferðina á móti eða kyrrstæða bíla í þröngum götum.

Ég tek strætó heiman frá mér niður í bæ og tek Unibus þaðan upp í skóla. Á mánudaginn fyrir viku síðan var ég komin út á stoppistöðina hjá mér vel fyrir kl. 8, strætó á að koma 8.02. Ég beið og beið, aldrei kom strætó. Næsti vagn á að koma kl. 8.17, hann kom nokkur veginn á réttum tíma, en þar sem að hann var smekkfullur keyrði hann framhjá. Ég tók leigubíl í skólann.

Á föstudaginn ákvað ég að taka Unibusinn niður í bæ og fá mér Subway áður en ég færi heim. Það passaði að þegar ég labbaði út af Subway átti strætó að koma innan nokkurra mínútna. Hann kom ekki kl. 16.04, ekki kl. 16.19, heldur kom hann kl. 16.29. Skemmtilegt.

Í gær ákvað ég að taka Unibusinn til Lonsdale Halls – campusinn þar sem að Tina og Marketa eru. Strætóinn átti að leggja af stað rúmlega 17, en lagði ekki af stað fyrr en 20 mín yfir, þar sem að hinn Unibusinn sem fer niður í bæ, ákvað að leggjast upp að bíl sem var lagt efst uppi við strætóútkeyrsluna, og draga hann með sér smá spöl. Umferðinni var svo beint í gegnum strætóplanið. Bílstjórinn var svo pirraður á þessu að hann stoppaði 2 aðra strætóa sem voru á leiðinni upp í skóla á miðri umferðargötu, til að segja þeim að John, nýji gaurinn, hafi lent í árekstri og væri búinn að stoppa alla umferð.

Sá svo í blaðinu í dag grein undir yfirskriftinni „How (not) to drive a bus.“ Stutt og skemmtileg lesendagrein, mæli með því að þið lesið hana, sjá hér.

Spurning um að kaupa sér bíl í næsta mánuði.